توجه به فاصله‌گذاری هنگام حروف‌چینی اهمیت بسزایی در آسان خوانده شدن مطلب دارد. برای جدا کردن کلمات از هم از کلید فاصله استفاده می‌شود که عبارت است از فاصلۀ استانداردی که مقدار(space) آن هنگام طراحی قلم مشخص شده است. برای جدا کردن کلمات از یک‌دیگر، مجاز به یک‌بار استفاده از این کلید هستیم. چنان‌چه بعد از واژه‌ها از علامتهای «» ():؛،؟! استفاده کنیم، این فاصله حذف می‌شود و بعد از علامت قرار می‌گیرد. در کلمات مرکب مانند: نام‌گذاری، می‌شود، رفته‌اند و … برای جلوگیری از دوپاره شدن واژه، می‌توان هنگام حروف‌چینی از اندازۀ مناسب‌تری به‌عنوان نیم‌فاصله که معمولاً نصف اندازۀ فاصله است استفاده کرد. چنین عملی مانع از جدا افتادن دوباره کلمه در دو سطر مختلف می‌شود. در یک متن طولانی مثل یک مقاله، یا متن یک کتاب، کنترل تمام کلمات مرکب برای جلوگیری از دوباره‌کاری سخت و غیرحرفه‌ای است. اگر در طراحی قلم نیم‌فاصله در نظر گرفته شده باشد، از پدید آمدن چنین عملی جلوگیری می‌شود. نقش یک طراح در کنترل فاصله‌ها در همین حوزه تعریف می‌شود و طراح یا حروف‌چین مجاز به فاصله‌گذاری کاذب بین واژه‌های متن نیستند. جمع یا فشردن غیر معمول کلمات به یک‌دیگر (از سوی کاربران غیرحرفه‌ای)، تعادل سطح خاکستری (سیاهی و سفیدی) متن را برهم میزند و خوانده شدن متن را دشوار و گاه غیرممکن می‌کند. افزودن عرض حروف و کشیدن حروف همچنین، تناسبات افقی و عمودی فرم حروف را دگرگون می‌کند و به خوانده شدن ستون متن لطمۀ قابل‌توجهی وارد می‌کند. در قلم‌های متنوع لاتین، سبک‌های گوناگونی مانند: به‌هم فشرده(Condensed) و از هم بازشده(Extend) در خانوادۀ بسیاری از قلم‌ها گنجانده که اولاً از پیش طراحی شده‌اند و با یک دستور اتوماتیک برای همۀ حروف پدید نیامده‌اند و دوم آن‌که موارد استفاده آن شامل متمایز کردن بخشی از متن و یا در بعضی موارد برای عنوان‌های کوتاه می‌باشد. برای تنظیم فاصله در حروف عنوان، طراحان آزادی عمل بیشتری دارند. فاصله طبیعی بین کلمات در برخی عنوان‌های کوتاه به‌دلیل درشت‌تر شدن از حد معمول، نیاز به اصلاح دارند.